Chris
Er is een last van me afgevallen, sinds ik de waarheid heb gezegd. Ik ben in Delft geboren. Ik heb twee halfbroers, twee halfzussen en een broer Joop. Met Joop ben ik echt opgegroeid en tot de dag van vandaag zal ik er voor die jongen zijn. Zoals hij er ook altijd voor mij is geweest.
Thema
Maatschappelijke opvang
Leeftijd
45
Duur traject
12 maanden
Onderwerp
Onderwerpregel
Ik heb een crimineel verleden en zit daar deels nog in. Ik heb vaak vast gezeten, ik weet niet eens voor wat allemaal. Ik heb alles gestolen wat los en vast zit, en omschrijf mezelf als een geboren kleptomaan.
Mijn moeder is schizofreen en daardoor zijn mijn broer en ik al jong uit huis geplaatst. We werden gescheiden in een tehuis geplaatst en daar hebben we een aantal jaar gewoond. Op een gegeven moment kwam er een pleeggezin langs, die interesse had om mij op te nemen. Ze wilden in principe alleen mij en niet mijn broer. Maar ik heb toen gelijk gezegd: “als ik mee moet, gaat mijn broer ook!” Ze hebben ons uiteindelijk beiden opgenomen.
Als ik mee moet, gaat mijn broer ook!
In het begin ging het heel goed, we hebben een aantal keer kennis gemaakt en dat klikte. Tot het moment dat we er echt gingen wonen, toen ging het mis. Het liep zo uit de hand, dat mijn pleegvader mij die eerste avond al zwaar mishandelde. Dat ging eigenlijk dagelijks zo door. Ik kan je vertellen daar word je hard van, terwijl ik helemaal niet zo ben. Het is toch ongelooflijk dat mensen die zogenaamd goedgekeurd zijn als een soort “nieuwe ouders” dit doen.
Ik hoor hier niet, ik wil naar mijn moeder.
Mijn broer is als eerste weggelopen bij onze pleegouders, naar mijn halfzus. Het was daar niet meer te houden.
Na de zoveelste mishandeling wilde ik ook weg. Ik wilde naar mijn moeder, maar dat kon niet, dus ben ik ook bij mijn halfzus terecht gekomen. Ik kon niet met haar gezin overweg en zo ben ik vervolgens weer in een tehuis beland. Van daaruit ben ik terug naar mijn moeder gegaan, en mijn broer ook. Ook al mocht het niet, niemand kon me tegenhouden. Hij was achttien en ik zestien.
Er was een periode dat het super goed ging, ondanks dat ma ziek was. Totdat mijn broer met drugs ging experimenteren, en ik ook. Bij mij was het toen nog vrij onschuldig, maar mijn broer ging verder. Tot het punt dat ik hem iedere keer hoorde zeggen: “nou word ik helemaal gek”. Ik lachte er een beetje om en ik dacht dat het door de drugs kwam. Zonder in de gaten te hebben dat mijn broer echt gek werd, knettergek. Ik heb heel m’n leven tegen m’n broer opgekeken, hij stond altijd voor me klaar. En toen was hij ineens m’n broer niet meer. En ik zat met twee mensen die niet helemaal helder meer waren.
Het ging niet goed met mijn broer en mijn moeder, en het ging niet goed met mij. Ik ben weer vast komen te zitten en na twee maanden kwamen er twee cipiers mijn cel in met de melding, dat mijn moeder was overleden. Ik kreeg een treinkaartje om naar de begrafenis te gaan. Ik heb zo hard zitten huilen in de trein, dat de medepassagiers met me te doen hadden en me een hart onder de riem staken.
Als ik had geweten dat er zoiets was als Perspektief, had ik niet twee jaar op straat hoeven leven
Na de begrafenis was ik niet welkom om bij m’n familie te blijven, een bittere pil. En nadat ik mijn straf had uitgezeten, werd mijn broer opgenomen in een beschermde woonvorm en kon ik niet naar hem toe. Ik had niets of niemand meer, dat is de enige keer in mijn leven dat ik niet meer wilde. Ik ben dakloos geraakt, ik heb uit de prullenbak gegeten en op straat geslapen.
Het enige goede wat ik van de straat heb overgehouden is mijn hond, gek op
dat beest!
Kijk Perspektief is zo slecht nog niet, ik heb altijd een beetje reserves gehad bij die organisatie. Maar als zij er niet waren geweest, weet ik niet hoe ik er nu bij had gezeten. Eigenlijk is mijn begeleidster voor mij Perspektief. Ik ben zo blij dat ik nu Sofie heb, omdat ik daar eerlijk tegen kan zijn.
Ik heb zo verschrikkelijk veel meegemaakt,
dat is niet gezond meer.
Ik ben zo blij dat ik nu Sofie heb, omdat ik daar eerlijk tegen kan zijn. Ik vind het cool dat ik nu iemand heb met wie ik over het verleden kan praten, dat is voor mij nog redelijk nieuw. Want eerlijk gezegd heb ik dat nooit zo gedaan, want ik weet eigenlijk niet goed wat ik voel. Kijk, ik heb gelogen, gestolen en vervalst. Ik ben mishandeld en dakloos geweest. Ik ben in het criminele circuit terecht gekomen puur om mijn drugsgebruik te kunnen onderhouden. Daarom ga ik ook binnenkort zeven weken de detox in om er vanaf te komen. En hier ga ik de tijd nemen om plannen te maken voor de toekomst.
In het begin dacht ik detoxen, dat doe ik wel even. Maar nu het dichterbij komt, heb ik geen idee waar ik eigenlijk aan begin. Ik weet wel, dat als ik die drugs niet gebruik ik me helderder en beter voel, en mijn verantwoordelijkheid neem. Want ik doe alles voor mijn broer. En als het niet goed gaat met mij, gaat het niet goed met hem. Als ik ergens naar verlang is dat er naar hem wordt omgekeken. Dan zou ik wat meer rust hebben.
Kijk het gaat nu onwijs goed, maar ik weet ook dat er pieken en dalen zijn in het leven. En wat de toekomst brengt, weet ik niet, daar kan ik ook niet bij. Ik hoop dat het een drugsvrije toekomst wordt. Als ik iets voor mezelf zou wensen, dan zou ik graag nieuwe tanden willen. Ik durf bijna niet te lachen, die tanden staan voor mij symbool voor het leven dat ik heb geleid. Een leven waar ik nu afscheid van wil nemen. Het gaat nu in ieder geval veel beter dan dat het ooit in mijn leven is gegaan. Het zou mooi zijn als dat met een nieuwe glimlach kan!
Als ik ergens van droom, is dat ik met m’n handen van dat spul afblijf.
Wij helpen je verder
We zetten onze specialistische kennis graag in om jouw problemen op te lossen en patronen te doorbreken.